ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာ

ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳး႐ွိသည္……
ကိုယ္ႏွင့္အတူ ႐ွိေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ အစားအေသာက္ေကာင္းမ်ားကို ကိုယ့္အတြက္ အၿမဲ ခ်န္ ထားတတ္ ၿပီးရာသီဥတုေအးလွ်င္ အေႏြးထည္ထပ္ဖို႔၊ အျပင္ထြက္လွ်င္အစစအ ရာရာ သတိႏွင့္ေနဖို႔ ဂ႐ုတစိုက္ အျမဲ မွာ တတ္ သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ထိုအေျပာမ်ားကိ္ုကိုယ္ ကနားပူသည္ဟု ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ထဲ တြင္မူ ေႏြးေထြး ေသာ ေမတၱာကိုခံစားရ သည္။ ကိုယ့္မုန္႔ဖိုးလိုေသာအခ်ိန္ လက္ျဖန္႔ ေတာင္း လွ်င္ ပိုက္ဆံ ႐ွာရသည္မွာ မည္မွ် ခက္ခဲေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံ၏တန္ဖိုးကို ေျပာျပတတ္ပါသည္။ ပါးစပ္ကတပ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေရ႐ြတ္ေနေသာ္ လည္းလက္ကပိုက္ဆံကမ္းေပးေနတတ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို မိဘ ဟုေခၚသည္။

ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳး႐ွိသည္……..
အမွားအမွန္ခြဲျခားသိျမင္ေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမတတ္ၿပီး သားသမီးအရင္းအခ်ာကဲ့သို႔ ပဲ့ကိုင္ လမ္းညႊန္တတ္ သည္။ စည္းကမ္းေတြ ခ်မွတ္ေပးတတ္ၿပီး ဗဟုသုတမ်ားကို မွ်ေ၀ေပးတတ္သည္။ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းျခင္းမွာလည္းလူ ေတာ္ လူေကာင္းျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ေစ တနာသာလွ်င္ျဖစ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ဆရာ ဟုေခၚသည္။

ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳး႐ွိသည္…….
တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္ႏွင့္ရန္ျဖစ္တတ္ၿပီး စကားႏုိင္လည္းလုတတ္ေသးသည္။ ကိုယ့္ေ၀စုကို လုစားတတ္ၿပီး မိဘ ကို လည္းအတိုင္ အ ေတာ လုပ္တတ္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ကို တစ္ျခားလူမ်ားထက္ ပိုခ်စ္ၿပီး ပိုဂ႐ုစိုက္ တတ္ သည္။ အေရးႀကံဳပါကေသြးနီးၾကသည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ေမာင္ႏွမ ဟုေခၚသည္။

ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳး႐ွိသည္…….
မေတြ႔မျမင္ရလွ်င္ လြမ္းေနတတ္ျပီး ေတြ႔ျပန္လွ်င္ရင္ေတြခုန္ကာ ဆြံအေနတတ္သည္။ စိတ္ ထဲအေတြး ထဲတြင္ အၿမဲလႊမ္းမိုးေနတတ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္လည္း အိမ္မက္ထဲထိ ႀကီးစိုးေနတတ္သည္။ ကိုယ့္ အတြက္ အလွပဆံုးႏွင့္ အခ်ိဳျမိန္ဆံုး ပန္း သီးေလးတစ္လံုးလိုပင္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ခ်စ္သူ ဟုေခၚသည္။

ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳး႐ွိသည္…….
တျခားလူမသိေသာ ကိုယ္၏လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားကို သူသိသည္။ ကိုယ္စာမရေသာအခ်ိန္တြင္ ႐ွင္းျပတတ္ျပီးကိိုယ္ အမွား လုပ္မိေသာ အခ်ိန္တြင္ ကိုယ့္ဘက္မွရပ္တည္ၿပီး ၀န္ခံေပး တတ္သည္။ အားငယ္ေနေသာ အခ်ိန္တြင္ အား ေပးတတ္ၿပီး ၀မ္းနည္းေနေသာ အခ်ိန္ မ်ားတြင္ ႏွစ္သိမ့္တတ္သည္။ ကိုယ္အဆင္ေျပေနေသာအခ်ိန္တြင္ သူ႔ကိုေမ့ ေနတတ္ျပီး အဆင္မေျပလွ်င္ ကိုယ္ရင္ဖြင့္သမွ်ကို စိတ္႐ွည္႐ွည္နားေထာင္ ေပးတတ္သည္။ ကိုယ္ႏွင့္ အတူ႐ွိေနမည့္အခ်ိန္မ်ားက ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ထက္ ပင္ ၾကာ႐ွည္ခုိင္ျမဲတတ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို သူငယ္ခ်င္း ဟုေခၚသည္။

ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳး႐ွိသည္…….
မိဘ၏ဆိုဆံုးမႈႏွင့္ ေႏြးေထြးေသာ ေမတၱာေအာက္တြင္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့သည္။ ဆရာမ်ား၏ သြန္သင္ဆံုးမ မႈ ေအာက္တြင္ အမွားအမွန္ ကို ခြဲျခားတတ္လာခဲ့သည္။ ေမာင္ႏွမ မ်ား၏ ခ်စ္ခင္မႈေအာက္တြင္ စည္းလံုးျခင္း ေတြရယူတတ္လာခဲ့သည္။ ခ်စ္သူ၏ ၾကင္နာ ယုယ မႈေအာက္တြင္ အခ်စ္စစ္ကို ႐ွာေဖြတတ္လာခဲ့ၿပီး သူငယ္ ခ်င္းမ်ား၏ကူညီ မႈေအာက္တြင္ ဘ၀၏တက္လမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္တတ္ လာ ခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားသည္ကိုယ့္ ဘ၀ထဲ သို႔ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္လို ၀င္လာၾကသည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ထြက္သြားၾကသည္။ သူ တို႔ သည္ ဘ၀ကို အသိ ဥာဏ္ႏွင့္ ဗဟုသုတတိုးပြားေအာင္ ကူညီေပးၾကသည္။ ဘ၀ကို ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ားျဖင့္ စိုျပည္ေစခဲ့သည္။ထိုသူမ်ား ကို ေက်းွဇူးတင္ ေၾကာင္း လႈိက္လႈိက္ လွဲလွဲေျပာဖို႔ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေမ့ေနတတ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ပင္ျဖစ္သည္။